Памяти Нико Гомелаури.
Мой перевод стихотворения

                                                                    "ჩემს ქალაქში"

ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს             
შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს.
აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია
აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია.
აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნარგავი
აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი.
აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი.
აქ ღალატი გახდა მრავალ ჯერადი.
აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში
აქ ხომ ახლა ბოზობაა მოდაში
აქ გესევა მათხოვრების არმია.
აქ სიყალბე უმთავრესი შარმია
აქ უნიჭო სიმღერები ხიტია
აქ ,,ბებერი ალაზანში კიდია"(?!)
აქ პოეტებს გაურბიან მუზები
აქ გესვრიან თუ არ წაიკუზები
ჩემს ქალაქში ყველაფერი მოსულა 
აქ ჯამლეტმა ჯონდო დააორსულა.


Город мой любимый! Место райских птах!
Что с тобой случилось? Что внушает страх?
Тут поэта вряд ли что-то удивит
Даже если солнце ночи мглу пронзит!
Черный цвет тут в моде – заменяет мрак
Брат родной тут вовсе и не брат, а враг!
Скромность и радушье в городе – позор!
Даже в храмы, в церкви тут заносят сор!
Снов цветных не видит тут никто совсем
Тут измена правит многократно всем!
Здесь любовь для многих – воспалённый бред
Здесь распутство в норме, ох, как много лет!
Толпы нищих мрачно ходят за тобой
Фальшь в цене – у фальши ныне шарм большой!
Песен слог бездарный тут – бесспорный хит
Пошлое безвкусье души бередит.
Тут поэту с музой, жаль, не по пути
Если не прогнёшься, выстрел в спину жди.
Нет! Мой бедный город вряд ли что спасёт,
Если от Джамлета Джондо понесёт!